- "Παιδί μου, τα έχεις ΟΚ με τον εαυτό σου;"

- "Ναι, αμέ!"

- "Με τους άλλους, τα έχεις καλά;"

- "Εννοείται!"

- "Ε, τότε, γιατί δεν ξέρεις τι σου γίνεται;"

- "Εεεεεεμ..."

Αυτή τη συζήτηση είχα τις προάλλες με έναν πολύ καλό φίλο... Όταν είχαμε γνωριστεί, βέβαια, ήταν λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Υπήρξε ένα ερωτικό παιχνιδάκι, όμως, δεν προέκυψε κάτι. Δεν έβγαινε... Έτσι, προτιμήσαμε να το κρατήσουμε έτσι όπως έπρεπε - φιλικό - και να φτάσουμε μετά από μήνες να τα λέμε χωρίς κανένα πρόβλημα και να μοιραζόμαστε πράγματα.

Το παθαίνω συχνά τελευταία αυτό...Και εννοώ το να μη νιώθω κάτι ουσιαστικό για τον άλλο. Παίζω λίγο, χαίρομαι και μετά τέλος...Δεν έχω ή δε θέλω να δώσω παραπάνω. Το μπαλόνι του ενθουσιασμού μου ξεφουσκώνει πολύ γρήγορα, πριν ακόμα φουσκώσει καλά-καλά! Πριν μερικές ημέρες, μάλιστα, κάνοντας τσιγάρο με ένα συνάδελφο από την ύλη, μου σύστησε ένα εστιατόριο όπου πήγε με τη γυναίκα του. "Να πας με αυτόν που αγαπάς", μου είπε! Η απάντηση μου δεν ήταν πρωτότυπη, αλλά δεν τυχαίνει να πω συχνά κάτι με τόσο απρόσωπο και ψυχρό τρόπο: "Κανέναν δεν αγαάω". Έτσι, απλά, χωρίς ένταση, χωρίς συναίσθημα ή παράπονο...Απλώς, ως μια πραγματικότητα...

Πριν ενάμιση χρόνο περίπου, τα πράγματα ήταν κάπως πιο "στρωτά" στο μυαλό μου. Στην καρδιά μου δεν το συζητώ... Είχα σκεφτεί και το ενδεχόμενο της οικογένειας κάποια στιγμή. Τα πάντα ρει, θα μου πεις και θα έχεις δίκιο. Ναι, το ξέρω, το έχω αποδεχτεί! Η προσαρμοστικότητα στις καταστάσεις είναι... αρετή!

Και, δε μπορώ να πω, κατά τα άλλα, περνάω πολύ καλά! Καλό κρεβάτι κάνω, ειδικά το τελευταίο τρίμηνο, καλούς φίλους έχω, κανένα παράπονο! Αυτό που με προβληματίζει όμως είναι το συναισθηματικό κενό και η αδυναμία να το "γεμίσω"! Βέβαια, δε θα μπορούσα καθόλου να αντέξω σε κάτι γλυκανάλατο, του τύπου "ρομαντικές", αλλά ξενέρωτες ουσιαστικά φατσούλες και μωρουδίστικα γλυκόλογα! Χρειάζομαι κάτι πιο σημαντικό,πιο βαθύ, που να καλύπτει όχι μόνο την γυναικεία, αλλά και την ανδρική μου φύση! Μάλλον, όμως, ζητάω πολλά και σύντομα, αν και δεν πτοούμαι... Όλα θα πανε καλύτερα νομίζω... απλώς χρειάζεται χρόνος.