Χρόνος...
Περνάει... Αδυσώπητα... Μικρά κουτιά αφήνει στο διάβα του. Ποτέ κενά, ποτέ μοναχικά, σημαδεμένα στο χρώμα των αισθήσεων. Κρατούν ερμητικά κλεισμένα φαντάσματα άλλων εποχών. Λυπημένα, χαρούμενα, όλα νεκρά, όμως, εγκαταλειμμένα στο παρελθόν. Κάθε κουτί μια ιστορία... Κάθε κουτί ένα γέλιο, ένα χάδι, μια κραυγή απελπισίας. Μια ολόκληρη ζωή... "Ας κλέψουμε το χρόνο"! Κάθε ανάμνηση μια μικρή ληστεία... Μια εισβολή στο χώρο του. Ακροπατώντας θα μπούμε στο άντρο του, την ώρα που κοιμάται. θα αρπάξουμε το όμορφο κουτί μας και θα πετάξουμε στο άγνωστο σα μαύροι κύκνοι...
Μακριά...
Labels: Κατάθλιψη...
posted by vampiria at 11:50 PM
17 Comments:
Σύνελθε μου μικρή Βαμπτιρία.
Θέλω να ξεχάσω όλες μου τις αναμνήσεις με στοιχειώνουν.
Tα labels "κατάθλιψη" και "ποίηση" με γυρίζουν συνέχεια πίσω...
Εύχομαι μόνο, όταν θα έρθει η στιγμή και κοιτάξω πίσω για τελευταία φορά, όλα αυτά τα κουτιά να είναι γεμάτα όμορφες αναμνήσεις...
Και ο χρόνος να μην έχει κουράσει τα μάτια μου...
erisabetsu μου, από την πλευρά μου θέλω να θυμάμαι τα πάντα. Τα πάντα όμως! Γιατί ακόμα και τα σκατά -κυρίως αυτά- με έκαναν αυτό που είμαι. Με όλα τα στραβά και τα ελάχιστα καλά που κουβαλάω και θα κουβαλάω στην ψυχή και στο σώμα μου.
zelot μου, κι εγώ το ίδιο θέλω να πιστεύω. Ή τουλάχιστον ότι οι όμορφες αναμνήσεις θα είναι περισσότερες από τις άσχημες... Και ότι ο χρόνος δεν θα έχει διαλύσει την καρδιά μου...
Σας φιλώ πολύ αγάπες...
Την καλησπέρα μου...
όμορφο αυτό που λες. απλά νιώθω ότι αυτές είναι που δεν με αφήνουν να προχωρήσω.
πολύ καλο.
Καλημέρα.
Όλη τη μέρα, κάθε μέρα είμαι με ένα ρολόι στο χέρι...
Πάντα με κυνηγάει ο καρ...
Καλησπέρα vampiria :)
Ο χρόνος εξαπατά τους ανθρώπους πως τάχα θα είναι πιστός τους φίλος για πάντα, όμως την ύστατη στιγμή της ζωής τους, λίγο πριν εξαφανιστεί, τους αποκαλύπτει το φοβερό του μυστικό: όσα χρόνια κι αν έχεις ζήσει, στο τέλος πάντοτε νομίζεις πως έζησες μόνο μία μέρα.
Συμπέρασμα: ο καιρός περνάει, η στιγμή δεν περνάει...
Μη φοβάσαι και δε χάνομαι, τουλάχιστον όχι χωρίς να δώσω την τελευταία μου μάχη...!
erisabetsu μου, εξαρτάται! Ο καθένας φυσικά και πράττει όπως νιώθει καλύτερα! Ομολογώ ότι κι εγώ έχω απωθήσει πράγματα από το μυαλό μου. Υπάρχουν όμως στιγμές που... αναδύονται! Οπότε προτίμησα να συνηθίσω την ύπαρξή τους, και να τα αγνοώ πια σαν κάτι τετελεσμένο που δεν πρόκειται να αλλάξει! Είμαι καλύτερα έτσι!
Ονειρογητευτή μου, πόσο σωστό!! "ο καιρός περνάει, η στιγμή δεν περνάει..."! Είμαστε full από στιγμές! Αυτές έχουν τη μεγαλύτερη αξία και αυτές είναι που θα περάσουν μπροστά από τα μάτια μας στο τέλος!
Καλημέρες και φιλιά πολλά σε όλους!
sigmataf μου, σε ευχαριστώ! Καλωσήρθες!
Φαντασμά μου, κι εμένα! Μου έχει σπάσει τα νεύρα! Πώς θα γίνει να του τη σπάσουμε κι εμείς; ;-))
Όπως λέει κι ο Αγγελάκας:
"ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη "
Και πάντα ανάλογα με την ψυχολογική διάθεση...
o sunduasmos autou pou egrapses me moonspell-vampiria pou akouo tora me gamise psixologika.ego thelo na thimamai,thelo na xehaso kai fovamai min xehaso tautogxrona.mazoxizomai anakalontas mnimes pou me ponane apla gia na sigoureuto oti dn exo xehasei.opos otan panikovallomai oti dn thimamai ti foni tou...
Ο χρόνος κάνει τη δουλειά του, κυλάει.Εμείς απλά τον έχουμε χεσμένο.
Ο Χρόνος περνάει και τίποτα δεν τον σταματά. Όλα περιορίζονται μπροστά στο δικό του βήμα.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποθηκεύσουμε τις καλές μας στιγμές στο κουτάκι με τις αναμνήσεις κι έτσι, έστω και εικονικά, ο χρόνος θα γυρίζει λίγο πίσω...
vampiria se perimenei mia prosklisi sto teleutaio post tou blog mas...kissez
Βιβλιοφάγε μου, ο Αγγελάκας έχει γράψει καταπληκτικά πράγματα. Αυτό είναι ένα από αυτά!
dannosiel μου, αυτή είναι η δικτατορία του χρόνου. Ερχεται όποτε γουστάρει και δεν μπορείς να τον διώξεις! Είναι σαν το φάντασμα που σε στοιχειώνει χωρίς να το βλέπεις, αλλά είναι πάντα εκεί!Μην μου πανικοβάλλεσαι! Υπομονή. Κάποια στιγμή θα κοιμηθούν κι αυτές...Όσο για την πρό(σ)κληση είμαι μέσα! Απλώςέχω πήξει απίστευτα τελευταία! Θα επανέλθω δριμύτερη soon!
Μεθυσμένο μου και έτσι πρέπει! Δε μπορούμε να τον αφήνουμε πάντα να μας εξουσιάζει!
Ετσι, ειναι Δείμε μου! Όμως είναι βασανιστικό να τον έχουμε σαν φόβητρο σε κάθε μας κίνηση. Όταν έρθει η ώρα θα τον λογαριάσουμε...
Σκοτεινέ μου Μορφέα, κάθε ανάμνηση μέσα σε ένα κουτάκι βρίσκεται κρυμμένη στο πίσω μέρος του μυαλού... Κι εμείς γυρίζουμε λίγο πίσω για να κερδίσουμε κάτι από την χαμένη αθωότητα του παρελθόντος... Καλώς όρισες!
Φιλιά πολλά και καλημέρες σε όλους! Δεν θα ξεμπλέξω; Πού θα μου πάει!! ;-)))
Εσύ είσαι που αφήνεις μικρά κουτιά σε σκοτεινές γωνίες;
Ναι για να σκοντάφτουν οι κλέφτες και να ξυπνούν οι υπνοβάτες!! Χαχαχα
Φιλιά
Post a Comment
<< Home