Μια περιπέτεια...

Ας ζήσουμε μια περιπέτεια... Μια εμπειρία δυνατή που θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μας. Πώς ορίζεται όμως μια περιπέτεια και πότε καταλαβαίνεις ότι την ζεις; Ή ότι την έζησες; Πρέπει να σβήσουν οι ομορφιές της; Πρέπει να σε σημαδέψει αμετάκλητα;

Ας ζήσουμε μια περιπέτεια ζωής... Πώς; Ποια θα μπορούσε να είναι; Ένα ταξίδι στο άγνωστο ολομόναχος χωρίς καμιά βοήθεια; Έρμαιο του αβέβαιου σε έναν τόπο άγνωστο; Όταν πρωτόγνωροι κίνδυνοι μπορούν να θέσουν ακόμα και τη ζωή σου σε κίνδυνο; Όταν χαθείς σε έναν τόπο ξένο χωρίς γνωστούς, χωρίς υποστήριξη; Μόνος με τα στοιχεία της φύσης και τον εαυτό σου "ακάλυπτο" και βασισμένο στις δικές του δυνάμεις;

Ας ζήσουμε μια περιπέτεια... Μήπως ένας έρωτας τρικυμία; Ακραίες καταστάσεις σε ακραίο φόντο; Μήπως αυτό είναι μια ακόμη περιπέτεια; Όπου τα συναισθήματα ξεπηδούν πιο ισχυρά και από την καταιγίδα, πιο καυτά και από τον κεραυνό; Όταν ο πόθος και τα πάθη, η πιο βαθιά και σκοτεινή επιθυμία της κατάκτησης κυριαρχούν τη λογική;

Ή μήπως το μίσος; Ίσως αυτό να σε μεταφέρει στην ισχυρότερη περιπέτεια που έχεις ζήσει... Όταν η δύναμη της εκδίκησης σε φέρνει στα όριά σου; Στα όρια της ανθρωπιάς, της λογικής, ίσως και πέρα από αυτά; Όταν μέρα-νύχτα καίγεσαι να βρεις την πιο σκληρή τιμωρία, το πιο ισχυρό πλήγμα για αυτόν που σε πλήγωσε; Όταν η σκέψη μένει κολλημένη σε αυτό, το τραγικό, το άκαρδο "καθήκον" να προκαλέσεις πόνο, να δεις το αντικείμενο της οργής σου να ματώνει, να υποφέρει;

Ας ζήσουμε μια περιπέτεια, απερίγραπτη... Με ομορφιά ή ασχήμια, που θα χαρακώσει της ψυχής τα αποκαΐδια. Πότε θα αντιληφθούμε την υπόστασή της; Μήπως αν ξεκινήσουμε με την περιπέτεια στο μυαλό, μπορεί να μην τη ζήσουμε ποτέ; Μπορεί να την διανύουμε, αλλά να την ψάχνουμε ακόμη; Μήπως οι περιπέτειες γίνονται αντιληπτές, αφού τελειώσουν;