Γιατί όχι; Τώρα και... dj!!

Η πρόσκληση της αγαπητής ιέρειας της θεάς Κ-αφροδίτης, Dannosiel, με έκανε να σκεφτώ πολύ (ναι, το κάνω και αυτό!) μέχρι να αποφασίσω ποια τραγούδια θα επέλεγα εδώ. Γιατί υπήρξαν πολλά που με διέλυσαν, που με έφτιαξαν, που με συνόδευσαν σε ξενύχτια, μεθύσια, και όλα τα άλλα... -ήσια! Επανέρχομαι, λοιπόν, για να γράψω κάποια από αυτά που με διαμόρφωσαν τόσο ως άνθρωπο, όσο και ως ψυχισμό. Μερικά μέσα από το αλλοπρόσαλο μήνυμά τους, υπονοούν βαθύτερα συναισθήματα, όλα όμως αποτελούν κομμάτι της ψυχής μου...

1. Ready for Love - Bad Company: Έτος Δεν Θυμάμαι Πια - Απίστευτη μπαλάντα, ακόμα με πιάνει μια νοσταλγία όταν την ακούω. Στα "αθώα" χρόνια της προ-εφηβείας, το είχα συνδυάσει με τον πρώτο και μοναδικό πλατωνικό μου έρωτα, τον οποίο βέβαια ξεπέρασα πολύ γρήγορα. Ήταν ένα αγοράκι ξανθό και γαλανομάτικο, αλλά η φάση ήταν τόσο "παιδική" που με ξενέρωσε γρήγορα, όταν με είδε με τον πατέρα μου στο δρόμο και άλλαξε πεζοδρόμιο κατακόκκινος από ντροπή! Χαχα... Τι χρόνια κι εκείνα! (Πρέπει να είσαι βαλτή για να με πιάσει κρίση ηλικίας!! Χεχε)

2. Prime Evil - Venom (χωρίς τον Kronos): Έτος 1992. Ήταν η πρώτη μου κασσέτα. Μου την έγραψε ο αδερφός της διπλανής μου στο θρανίο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι περιείχε ακόμα Sepultura, Kreator, Cradle of Filth! Ήταν η μύησή μου στο λεγόμενο ακραίο metal κάτι που δεν μπόρεσα ποτέ να εγκαταλείψω ακόμα και σήμερα. Μετά από κανονικό λιώσιμο της κασσέτας, αυτά παρέμειναν τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, ενώ η κασσέτα αυτή φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού σε ένα μωβ μικρό κουτί. Πώπω, τι θυμήθηκα πρωί-πρωί!

3. Massacre - Exploited: Έτος 1995. Πολύ δύσκολη περίοδος. Αγρίμι, καβγάδες στο full, ακίνδυνοι και επικίνδυνοι, παρέες ό,τι να'ναι, πεισματική άρνηση για τα πάντα.Με υπόκρουση αυτό το κομμάτι, έκανα κάτι που άλλαξε εμένα και την οικογένειά μου για πολλά χρόνια μετά. Αν και δεν μπορώ να το περιγράψω τώρα (πρέπει να πώ πολλάάάάάάάά γι΄αυτό), το σκηνικό έμεινε γραμμένο ανεξίτηλα στη μνήμη όλων. Όμως παραμένω περήφανη για τα σημάδια που μου άφησε, γιατί ήταν η πρώτη φορά που ξέσπασα τόσο έντονα και ακολούθησα τις παρορμήσεις που είχα καταπιέσει χρόνια. (γι' αυτό ακριβώς δεν το ξαναέκανα ποτέ!!)

4. Vampiria -Moonspell: Έτος 1998. Τι να πρωτοπώ γι' αυτό το κομμάτι! Όταν άρχισα να ασχολούμαι και να γουστάρω την goth και dark σκηνή, ήταν το πρώτο που μου καρφώθηκε. Αγάπη χρόνων, η Vampiria του κομματιού έγινε το alter ego μου. Σε κάθε έξοδό μου, οι παραγγελιές στα κομμάτια, ξεκινούσαν με αυτό. Κάθε CD μου με επιλογές το περιέχει. Συν τοις άλλοις, έχω κάνει αβυσσαλέο sex με αυτή την υπόκρουση και εξακολουθώ...

5. How you remind me - Nickelback (χρειάστηκε να googlάρω τον τίτλο για να βρω που ανήκει!!): Έτος 2006. Είναι ΤΟ τελείως άσχετο της υπόθεσης. Το άκουγα μόνο στο ραδιόφωνο. Μου άρεσε όμως πολύ. Παρ' όλ' αυτά μπαίνει στη λίστα αβλεπί, καθώς σημάδεψε μια κατάσταση που με ταλαιπώρησε πολύ πέρυσι το Φεβρουάριο. Το αφιερώνω σε κάποιον που αγάπησα πολύ, αλλά έφυγε απότομα και απρόσμενα. "This is how you remind me of what I really am..."

Τα παραπάνω είναι μια πολύ μικρή γεύση από τα αγαπημένα μου ακούσματα (Για πάρτη σου Dannosiel)! Θα μπορούσα να αναφέρω τουλάχιστον άλλα είκοσι! Και τι να αφήσω απ' έξω δεν ξέρω! London After Midnight, Christian Death, Ancient, Gehenna, Bauhaus, Siouxsie, Current 93, Love Like Blood; Ακόμα και Alice Cooper, Jimmy Hendrix, Placebo; Απ' όλα έχει ο μπαξές! Αυτά τα πέντε όμως είναι τα κυριότερα που συνοδεύουν το καθένα μια ξεχωριστή ανάμνηση, καλή ή άσχημη!

Και επειδή νομίζω ότι όλοι έχουμε μια υπόκρουση ανεξίτηλη πίσω από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μας, π(αρά)ρ(ο)καλώ τους αγαπημένους μου:

The Dagger

Zelot

Fusmoker

Lost in Shettered Heavens

GhostHunter

Suspiria

να συνθέσουν τη δική τους μελωδία γραμμένη με χαρά, λύπη, ανάμνηση και έρωτα με τα πέντε πιο αγαπημένα τους κομμάτια...