Γενέθλια...

...και ευτυχώς όχι τα δικά μου!! Ενός προσώπου όμως που το έχω στην καρδιά μου πάντα και για πάντα!Πρόκειται για το αγαπημένο μου στιλέτο που το ξέρω από τότε που γεννήθηκε και θα είμαι κοντά του μέχρι τέλους! Και όλα αυτά γιατί δεν είναι άλλο από το αγαπημένο μου αδέρφι (αυτό θα πει αποκάλυψη)! Ναι λοιπόν η αδερφούλα μου έχει γενέθλια σήμερα και η ευχή μου γι' αυτήν είναι να μην αλλάξει (εκτός από κάποια μικρούλικα) τίποτα! Γιατί είναι ένα καταπληκτικό πλάσμα από τότε που τη θυμάμαι και η καρδούλα της είναι τόσο καλή και τρυφερή που μπορεί να λιώσει ακόμα και πάγους με το άγγιγμά της!

"ΟΚ, χαίρω πολύ, είναι αδερφή σου και γι' αυτό τα λές!" Ναι, είναι, δεν αλλάζει αυτό. Όμως, το καλύτερο μεταξύ μας είναι ότι δε μας ενώνει μόνο το αίμα, αλλά και ο τρόπος, το μυαλό, η επικοινωνία και τόσα άλλα. Είμαστε τόσο φίλες, όσο και αδερφές (ίσως το πρώτο περισσότερο από το δεύτερο, ακόμα κι αν ακούγεται κάπως περίεργο)! Κι αυτό είναι κάτι που μας έχει καλλιεργηθεί εδώ και πολλά χρόνια!

Είχαμε ξεκινήσει με μια τάση προστασίας μεταξύ μας, χωρίς να το ξέρουμε καν. "Έλα, πάρε και την αδερφούλα σου μαζί το βράδυ! Μη μείνει μοναχούλα της!", μου έλεγε η μαμά και με έκανε αυτομάτως να προσέχω τη μικρούλα μας που δεν εβγαινε ακόμα τότε. "Να την προσέχεις τη μεγάλη γιατί είναι παρορμητική! Μην κάνει καμιά βλακεία!", έλεγε στη μικρή μου ο μπαμπάς. Κι έτσι είχαμε η μία το νου της μην πάθει κάτι η άλλη. Και βέβαια, το... ψάρεμα μετά έπεφτε σύννεφο! Καμιά μας όμως δεν "έδινε" την άλλη! Και κολλήσαμε...

Τώρα, μετά από χρόνια, μετά από ομηρικούς καβγάδες και μούτρα που άλλαζαν το επόμενο τέτερτο, μετά από στραβώματα, πειράγματα, πλάκες και... "πλάτες" είμαστε ακόμα μαζί. Τόσο διαφορετικές, γιατί εκείνη ήταν πάντα το σοβαρότερο παιδί, αλλά τόσο δεμένες... Και στα σημαντικά, στα άσχημα, στις λύπες η μία θα πιάσει την άλλη απ' τα μαλλιά για να μην "πέσει". Και θα υπάρχει πάντα ένα σκληρός, αλλά καλοπροαίρετος λόγος, ειδικά αν πρόκειται για καλό, και ένας καλός λόγος (μεταξύ μας πολλοί καλοί λόγοι) για κάτι χαρούμενο, επιτυχημένο και όμορφο!

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι μια super ερωτική εξομολόγηση, όμως αυτό που έχω με τη μικρή μου φοβάμαι ότι δε μπορεί να αποκτηθεί εύκολα με κανέναν άλλο άνθρωπο. Την αγαπάω πάρα πολύ για όλα της: την εξυπνάδα της, την ομορφιά της, τα ελαττώματα, τις... τεμπελίτσες της, την καλοσύνη, την πονηριά, την τρυφερότητα και τη σκληρότητά της, και τόσα ακόμα που αν τα γράψω θα χρειαστεί όχι ένα αλλά δέκα blogs! Και σήμερα επειδή γιορτάζω τη γέννηση της μικρής μου είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό και φλυαρώ τόσο! Να τη χαίρομαι!