Φιλοσοφίες...

Μόλις γύρισα... Ποτάκι (ποτάκια καλύτερα, γιατί σκίστηκα πάλι), super παρέα: Πλακίτσα, σοβαρή συζήτηση, ολίγον από φιλοσοφία... Πέρασα πολύ καλά κι όμως δεν είμαι! Πολλές αναμνήσεις μαζί... Καταστάσεις, γεγονότα, αλήθειες, ψέματα... Όλα βγαίνουν στην επιφάνεια, κομμάτια της ζωής μου που πέρασε, που περνάει ακόμα. Ελπίζω μόνο να μη με ξεπερνάει...

Το να ανοίγεσαι σε έναν άνθρωπο, χωρίς ενοχές, χωρίς τύψεις και χωρίς το φόβο της επίκρισης είναι πολύ σημαντικό! Ποιος μπορεί να κρίνει ποιον, άραγε; Υπάρχει κανείς που δεν έχει "αμαρτήσει"; Ό,τι και αν σημαίνει αυτό! Μπορούν τα προβλήματα ή οι ανησυχίες ενός να γίνουν κατανοητές σε όλους; Όχι! Και αυτό είναι που μετράει! Από το 100% των ανθρώπων που θα σε ακούσουν, μόνο το 40% θα καταλάβει, το 20% θα καθήσει να σε ακούσει και, ίσως, ένα 5% θα θελήσει να ακούσει κι άλλο και να εκφέρει άποψη (γεγονός που σημαίνει ότι κατάλαβε)...

Αλλά αυτό το 5% θα είναι αυτό που αξίζει να ακούσει, που θα έχει το ψυχικό σθένος και το ανοιχτό μυαλό, ώστε να το αντέξει...

Ζούμε για αυτό το 5% μάλλον, και αυτό είναι το κέρδος μας. Οι άνθρωποι που δεν θα σταθούν στα προσχήματα και στους τύπους, αλλά θα ψάξουν το νόημα που υπάρχει πίσω από τα λόγια και πίσω από τα δήθεν και τους καθωσπρεπισμούς! Γιατί, τι αξία έχουν τα προηγούμενα, αν μιλάς σε ένα τοίχο, ένα άψυχο ντουβάρι, όταν εσύ έχεις ανάγκη να βγάλεις την ψυχή σου και να την απλώσεις στο πιάτο; Τι αξία έχουν αυτά, όταν χρειάζεσαι περισσότερο ένα στόμα να σου μιλήσει ανάλογα, παρά ένα αυτί που έχει κουφαθεί έδω και καιρό;