Καλημέρα και δρόμο...

Όποτε προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει δύο ανθρώπους να μείνουν μαζί, πάντα μπερδεύομαι! Ποιοι είναι οι παράγοντες που μετράνε, ώστε να επιλέξεις το σύντροφό σου και, ακόμα πιο σημαντικό, ποια είναι τα πράγματα που θα σε κάνουν να του δώσεις την ευκαιρία;

Στην... πολυτάραχη ζωή μου, έχει τύχει ουκ ολίγες φορές να ενθουσιάζομαι με κάποιο πρόσωπο για μια δύο ημέρες και να γουστάρω πολύ, αλλά αυτός ο ενθουσιασμός ξεθωριάζει γρήγορα με αποτέλεσμα να εγκαταλείπω τον άλλο χωρίς εξηγήσεις και πολλά-πολλά.

Κλασική κατάσταση: Αφού είχα φαγωθεί και κατάφερα να τραβήξω την προσοχή του, βγήκαμε μια δύο φορές και μάλιστα περάσαμε super. Διότι είχε χαρεί ο άνθρωπος! Δεν είναι λογικό, αφού δικαιώθηκε η υπομονή του τόσο καιρό; Και όταν βλέπεις κάποιον να σε κοιτάζει και να λιώνει και να είναι μόνο για την πάρτη σας, παθαίνεις κάτι, σου ανεβαίνει η libido και γουστάρεις! Το ένα φέρνει το άλλο (το gin βοηθάει πολύ την κατάσταση) και κάνετε σα ζευγαράκι μέσα στο μέλι! Παρ' όλ' αυτά, την άλλη μέρα αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση.

Ανοίγω το μάτι κατά τις δέκα το πρωί και τσουπ! βλέπω το μηνυματάκι που έχει σκάσει εδώ και μια ώρα τουλάχιστον "Καλημέρα!". Και ερωτώ: Πού το κακό να πεις σε έναν άνθρωπο καλημέρα; Αντίθετα, δείχνει έντονα το ενδιαφέρον που σου τρέφει και είναι πολύ γλυκό! Σημαίνει πως είσαι η πρώτη σκέψη του!

Στη δική μου (ανίατη) περίπτωση, τέτοιες μικροκινήσεις ενδιαφέροντος μου γυρνάνε το μάτι! Θα μου πεις "από μια καλημέρα;". Ναι γιατί υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο αυτή η καλημέρα να αρχίσει να συνοδεύεται από δεύτερα ή τρίτα msgs ή ακόμα χειρότερα, τηλεφωνήματα. Και βέβαια αν είμαστε κάποιους μήνες μαζί θα το θέλω και θα το ζητάω, εννοείται! Από την αρχή όμως; Πού κρύβεται το μυστήριο, το παιχνίδι και η προσμονή; Μάλλον με καταπίεση μου μοιάζει και με αυξημένες απαιτήσεις.

Έτσι, λοιπόν, το εσωτερικό red alert button αναβοσβήνει επικίνδυνα, το αμυντικό σύστημα του οργανισμού μπαίνει αυτομάτως σε λειτουργία και τα τείχη αδιαφορίας και απομάκρυνσης σηκώνονται αργά και σταθερά. Τρόπος προστασίας, φόβος δέσμευσης ή απλώς σαδομαζοχιστική προδιάθεση; You never know. Ίσως όλα μαζί, ίσως έλλειψη ισορροπίας.

Και εδώ κινδυνεύεις να ξενερώσεις το παληκάρι που σε θέλει τόσο. Δεν είναι καθόλου δίκαιο να παίζεις με τα συναισθήματά του και να τον κάνεις να... χορεύει στο ρυθμό των καπρίτσιων σου. Θα τον πληγώσεις αφενός όταν καταλάβει τι γίνεται (ε, δεν είναι και βλάκας) και αφετέρου δεν θα θέλει να σε ξαναδεί ποτέ ξανά στα μάτια του. Όλοι του οι φίλοι θα ξέρουν πόσο μαλακισμένα του φέρθηκες και θα το θυμούνται κάθε φορά που θα ακούνε κάτι για εσένα!

Το σημαντικότερο πάντως είναι ότι εσύ η ίδια δεν θα γίνεις ευτυχισμένη με τα μυαλά που κουβαλάς! Όλοι αυτοί οι φόβοι σε κρατούν πίσω και σε εμποδίζουν να ζήσεις πραγματικά και χωρίς καμία ενοχή τη ζωή σου και τις εμπειρίες που σου προσφέρει. Γιατί η πραγματική απόλαυση έρχεται όταν αφήνεσαι ελεύθερος να τη ζήσεις χωρίς ενοχές και αμφιβολίες. Το ζητούμενο είναι να ανακαλύψεις το βαθύτερο "γιατί", τους πραγματικούς λόγους.

Για πόσο καιρό θα μπορεί να συνεχίζεται μια τέτοια κατάσταση; Συμβαίνει απλώς γιατί δεν υπάρχουν έντονα συναισθήματα ή μήπως φοβάσαι να ανοίξεις την καρδιά σου σε κάποιον και να δεθείς; Μπορείς να ζήσεις έτσι; Καλά τα ένστικτα και οι παρορμήσεις, όμως η καρδούλα σου το ξέρει κάθε φορά που μένει μόνη σαν το λεμόνι! Κάποια στιγμή όλοι θέλουμε να ανοιχτούμε και να μοιραστούμε πράγματα. Το timing όμως είναι μεγάλη υπόθεση γιατί τότε μπορεί να είναι αργά, καθώς θα έχουμε διώξει όλους εκείνους που ενδιαφέρθηκαν, ραγίζοντας την καρδιά τους!