Wednesday, March 14, 2007

Όταν τα πάντα μπορούν να συμβούν...

Λοιπόν, οι συνομωσίες του Σύμπαντος είναι μεγάλο πράγμα! Και τελικά όσο απαισιόδοξος και να είσαι (πόσο μάλλον αν δεν είσαι), από κάπου μπορεί να ξεμυτίσει μια καλή και να σε φτιάξει μέσα στη μαύρη μαυρίλα σου και όταν βρίσκεσαι στα πρόθυρα ψυχολογικής κατάρρευσης!

Γιατί το Σύμπαν τελικά είναι αυτόβουλο, έχει δικούς του κανόνες που τους ακολουθεί, χωρίς να δίνει δεκάρα για την πάρτη σου, είτε είσαι αισιόδοξος, είτε ανησυχείς μήπως σου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι.

Φαντάσου το Σύμπαν σαν ένα τεράστιο χέρι. Αν δηλαδή είναι... γραφτό σου, μάλλον το ίδιο θα πάρει τον ουρανό και θα στον εκσφενδονίσει στο κεφάλι, όπως μια τεράστια πατημασιά που λιώνει ένα μυρμήγκι!

Σε άλλη περίπτωση, θα σε σώσει τελευταία στιγμή από διάφορες γκαντεμιές, όπως να φας τα μούτρα μπροστά σε 100 άσχετους που θα χαχανίζουν μέχρι μεθαύριο με τη...σούπα που έφαγες!

Επίσης, υπάρχει και ο νόμος του Μέρφι: "Αν θέλεις κάτι πολύ, ολόκληρο το Σύμπαν θα συνομωτίσει εναντίον σου ώστε να μην το πετύχεις"! Αυτό δε με συμφέρει καθόλου σαν σκεπτικό, ούτε με αφορά άλλωστε! Διότι ποιος είσαι, κύριε, που θα μου κόψεις τη φόρα;

Για κάθε ενδεχόμενο - και με μια μικρή δόση προκατάληψης ίσως - αγαπάμε το Σύμπαν! Το Σύμπαν είναι φίλος μας και αν χρειαστεί... αγάπη και προδέρμ κάποια στιγμή, ε, μη τσιγκουνευτούμε και 2-3 ευρουλάκια!!!

Labels:

2 Comments:

Blogger FuSmOKer said...

Δεν ξέρω αν το Σύμπαν συνομοτεί υπέρ ή εναντίον μας αλλά σίγουρα πιστεύω ότι το άλλο μας μισό συνομοτεί ενίοτε για το καλό η το κακό μας. Συνήθως για το καλό μας. Γιατί είπαμε, είναι το άλλο μας μισό.

Ποιο είναι το άλλο μας μισό?
Καταρχάς δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο υφίσταται στους άλλους οπότε μιλώ έχοντας σαν παράδειγμα εμένα.

Το άλλο μου μισό ειναι ο άλλος μου εαυτός, ο εαυτός που πλήγωσα ανεπανόρθωτα στο παρελθόν με λάθος και επιπόλαιες κινήσεις μου (δεν έχω μετανιώσει όμως).

Είναι αυτός που ίσως ήμουνα αν δεν ήμουν αυτός που είμαι.

Είναι αυτός που έστελνε τους δαίμονες στην ψυχή μου, που με έκανε να ξερνάω στάχτη, που με έκανε να νιώθω το δηλητήριο που κυλά στις φλέβες μου.
Είναι αυτός που μου πήρε 2 χρόνια για να του ζητήσω συγνώμη.

Εσύ λέγοντας 'Σύμπαν' ίσως εννοείς κάτι σαν το κάρμα. Θετική και αρνητική ενέργεια. Σε αυτά πιστεύω και τα έχω ζήσει εν μέρει. Κάποιες φορές έχω νιώσει πως μπορώ να την δω (ξενέρωτος). Την ενέργεια αυτή. Μόνο ζώντας πολύ έντονα συναισθήματα.

Καλά σε αυτόν τον Μερφι δεν πιστεύω σίγουρα.

March 14, 2007 3:35 PM  
Blogger vampiria said...

Νομίζω ότι τελικά ποτέ δεν ολοκληρωνόμαστε. Είμαστε οι περισσότεροι "μισά" που ψάχνουν την ολοκλήρωσή τους. Και μάλλον δεν θα την βρουν (εύκολα τουλάχιστον) αν δεν αφεθούν και λίγο στο... ρεύμα. Να παρασυρθείς, να νιώσεις, να χαρείς, να πληγωθείς! Όσο για τους δαίμονες, αυτοί μπορεί να ξυπνήσουν από μια σκέψη, μια μελωδία, ένα μέρος που σύχναζες, ακόμα και από ένα βλέμμα...
Δεν ξέρω αν υπάρχει θετική ή αρνητική ενέργεια γύρω μας, είμαι όμως σίγουρη ότι από κάτι περιβαλλόμαστε ακόμα και αν δεν το βλέπουμε! Κάτι άυλο,δεν ξέρω τι.

Υ.Γ.1 Και πολύ καλά κάνεις που δεν μετανιώνεις! Όλα τα λάθη μας, τα χάλια μας, οι μαλακίες μας, έχουν φτιάξει αυτό που είμαστε σήμερα!
Υ.Γ.2 Ο Μέρφι πρέπει να είναι το πιο απαισιόδοξο γκαντεμοπλάσμα που έχω ακούσει!!

March 14, 2007 4:03 PM  

Post a Comment

<< Home