Βραδιά Ποίησης...

H Λήθη

[...] Να κοιμάμαι θέλω! Να κοιμάμαι παρά να ζω!
Σ' έναν ύπνο τόσο όσο ο θάνατος γλυκό,
Θ' απλώσω τα φιλιά μου δίχως τύψη
Στ' όμορφο γυαλιστερό κορμί σου, σα χαλκό [...]

Στη μοίρα μου, από εδώ και πέρα ηδονή μου,
Θα υποταχθώ σαν ένας προδικασμένος,
Μάρτυρας καρτερικός, άδικα καταδικασμένος
Που η φλόγα του υποδαυλίζει το μαρτύριο,
Τη μνησικακία μου για να κρύψω θα θηλάζω
Το νηπενθές και το καλό κώνειο
Στις μαγευτικές ρώγες αυτού του αιχμηρού κόρφου,
Που μέσα του ποτέ δεν έκλεισε καρδιά...

Charles Baudelaire, Les Fleurs du Mal
Μετάφραση: Δέσπω Καρούτσου