Δεν ξαναπάω... ραντεβού (τυφλό)!!
Και γιατί να ξαναπάω, δηλαδή; Μία φορά στη ζωή μου είπα κι εγώ να δοκιμάσω το blind dating, έτσι για την εμπειρία! Μεγάλη αποτυχία! Και όχι μόνο επειδή δεν ξέρεις τι σε περιμένει, αλλά υπάρχουν κι αυτές οι τεράστιες σιωπές (ειδικά όταν έχεις ήδη ξενερώσει με τη ζωή σου και κυρίως με τη ζωή του!) που σου φωνάζουν από παντού:
"Τι κάνεις εσύ εδώ; Φύγε, πού θα βρεις χειρότερα;"
Ουφ, τι πρόβλημα! Κι έρχεται και το επόμενο, όπου εσύ η ίδια θέλεις να τις φωνάξεις μες στο αυτί του!
Ακολουθούν οι πράξεις του δράματος!
Πράξη 1η
Η αναμονή στο σημείο συνάντησης. Όταν, δηλαδή, κοιτάς σαν ηλίθια γύρω σου για να τον αναγνωρίσεις! Τι μηχανή μου είπε ότι οδηγεί; Τι χρώμα σακάκι; Θα κρατάει και τριαντάφυλλο;
Πράξη 2η
Και ιδού, ο Άδωνις (που ο θεός να τον κάνει!) πλησιάζει. Τι σου πρωτοπέφτει δεν ξέρω. Εμένα προσωπικά, τα δόντια, τα μαλλιά, ο κόσμος γύρω μου! Γιατί η φαντασία έχει την τάση να καλπάζει και εκεί που περίμενες να δεις έναν άντρα που τουλάχιστον βλέπεται, εμφανίζεται από το πουθενά ένα κοντοπίθαρο (εντάξει, ούτε και εσύ είσαι "πρώτο μπόι", αλλά ακόμα χειρότερα) ανθρωπάκι που χάνει λίγα μαλλιά και περπατάει περίεργα!
Πράξη 3η
Είσαι ευγενική! Δεν ήθελες να κατεβάσεις τα μούτρα και να κάνεις την πάπια (άσε που δεν προλάβαινες κιόλας!). Που θα πάει; Θα περάσει; Θα πιω γρήγορα τον καφέ!
Και έτσι κάθεστε σε μια ρημαδοκαφετέρια... to know us better!
Πράξη 4η
Οι διάλογοι:
"Με τι ασχολείσαι;" - Απάντηση
"Εσύ;" - Απάντηση
"Πολύ χάρηκα, που γνωριστήκαμε" - Χμμμ, μάλιστα...
"Και κουράζεσαι πολύ, ε;" - Ε!
"Τι άλλα;" - Αυτάααα!
Και δεν φτάνει αυτή η καταπληκτική και εκ βαθέων συζήτηση, το μάτι όλο και ξεφεύγει προς... τα μάτια! Δύο έχω κι εγώ, αλλά βρίσκονται πιο ψηλά!
Πράξη 4η
Μετά από ώρα βαθυστόχαστης κουβέντας κι ενώ πρόλαβα να εντοπίσω και ένα χρυσό δοντάκι (ευτυχώς όχι φάτσα-μόστρα) όταν χαμογελούσε, τελείωσε και ο καφές! Πόσο να μείνεις ακόμα;
"Ε, πέρασε η ώρα! Έχω και ένα ραντεβού μετά..."
"Ελπίζω να τα ξαναπούμε!" (Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!)
"Να σε πετάξω κάπου;" (Στον Καιάδα ίσως εμένα και τα πειράματά μου!)
"Καληνύχτα" - Ουφ
Αυτά λοιπόν! Μια υπέροχη εμπειρία! Και ξέρουμε όλοι ποιος θα την πληρώσει γι' αυτό!
Η "φίλη" που "χρυσή μου, αφού ξέρεις τα γούστα μου, γιατί με παίρνεις στο λαιμό σου και αυτοσχεδιάζεις με τις προτάσεις σου;"
Εγώ η ίδια που έχασα μια ολόκληρη ώρα από τη ζωή μου για έναν καφέ, μόνη μου ουσιαστικά (αν και μόνη μου θα περνούσα πολύ καλύτερα)!
Και, τέλος, εκείνος ο καημένος που τον "άδειασαν" από εκεί που δεν το περίμενε, ενώ σίγουρα άλλες ήταν οι διαθέσεις του για τη βραδιά!
Τι να κάνεις; C'est la vie! Και πάνω από όλα, αν το date δεν έχει τσεκαριστεί από εσένα την ίδια, καλύτερα μείνε σπίτι!
"Τι κάνεις εσύ εδώ; Φύγε, πού θα βρεις χειρότερα;"
Ουφ, τι πρόβλημα! Κι έρχεται και το επόμενο, όπου εσύ η ίδια θέλεις να τις φωνάξεις μες στο αυτί του!
Ακολουθούν οι πράξεις του δράματος!
Πράξη 1η
Η αναμονή στο σημείο συνάντησης. Όταν, δηλαδή, κοιτάς σαν ηλίθια γύρω σου για να τον αναγνωρίσεις! Τι μηχανή μου είπε ότι οδηγεί; Τι χρώμα σακάκι; Θα κρατάει και τριαντάφυλλο;
Πράξη 2η
Και ιδού, ο Άδωνις (που ο θεός να τον κάνει!) πλησιάζει. Τι σου πρωτοπέφτει δεν ξέρω. Εμένα προσωπικά, τα δόντια, τα μαλλιά, ο κόσμος γύρω μου! Γιατί η φαντασία έχει την τάση να καλπάζει και εκεί που περίμενες να δεις έναν άντρα που τουλάχιστον βλέπεται, εμφανίζεται από το πουθενά ένα κοντοπίθαρο (εντάξει, ούτε και εσύ είσαι "πρώτο μπόι", αλλά ακόμα χειρότερα) ανθρωπάκι που χάνει λίγα μαλλιά και περπατάει περίεργα!
Πράξη 3η
Είσαι ευγενική! Δεν ήθελες να κατεβάσεις τα μούτρα και να κάνεις την πάπια (άσε που δεν προλάβαινες κιόλας!). Που θα πάει; Θα περάσει; Θα πιω γρήγορα τον καφέ!
Και έτσι κάθεστε σε μια ρημαδοκαφετέρια... to know us better!
Πράξη 4η
Οι διάλογοι:
"Με τι ασχολείσαι;" - Απάντηση
"Εσύ;" - Απάντηση
"Πολύ χάρηκα, που γνωριστήκαμε" - Χμμμ, μάλιστα...
"Και κουράζεσαι πολύ, ε;" - Ε!
"Τι άλλα;" - Αυτάααα!
Και δεν φτάνει αυτή η καταπληκτική και εκ βαθέων συζήτηση, το μάτι όλο και ξεφεύγει προς... τα μάτια! Δύο έχω κι εγώ, αλλά βρίσκονται πιο ψηλά!
Πράξη 4η
Μετά από ώρα βαθυστόχαστης κουβέντας κι ενώ πρόλαβα να εντοπίσω και ένα χρυσό δοντάκι (ευτυχώς όχι φάτσα-μόστρα) όταν χαμογελούσε, τελείωσε και ο καφές! Πόσο να μείνεις ακόμα;
"Ε, πέρασε η ώρα! Έχω και ένα ραντεβού μετά..."
"Ελπίζω να τα ξαναπούμε!" (Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!)
"Να σε πετάξω κάπου;" (Στον Καιάδα ίσως εμένα και τα πειράματά μου!)
"Καληνύχτα" - Ουφ
Αυτά λοιπόν! Μια υπέροχη εμπειρία! Και ξέρουμε όλοι ποιος θα την πληρώσει γι' αυτό!
Η "φίλη" που "χρυσή μου, αφού ξέρεις τα γούστα μου, γιατί με παίρνεις στο λαιμό σου και αυτοσχεδιάζεις με τις προτάσεις σου;"
Εγώ η ίδια που έχασα μια ολόκληρη ώρα από τη ζωή μου για έναν καφέ, μόνη μου ουσιαστικά (αν και μόνη μου θα περνούσα πολύ καλύτερα)!
Και, τέλος, εκείνος ο καημένος που τον "άδειασαν" από εκεί που δεν το περίμενε, ενώ σίγουρα άλλες ήταν οι διαθέσεις του για τη βραδιά!
Τι να κάνεις; C'est la vie! Και πάνω από όλα, αν το date δεν έχει τσεκαριστεί από εσένα την ίδια, καλύτερα μείνε σπίτι!
Labels: Κι αν θες γελάς...
0 Comments:
Post a Comment
<< Home