Friday, October 26, 2007

30 + 3 (ημέρες)

Ήμουν σε πανικό μέρες πριν! Σκεφτόμουν το πότε έκλεινα τα είκοσι και ότι τώρα κλείνω τα τριάντα! Και μαζί με αυτά ότι συνεπάγεται το νούμερο (με μία τάση υπερβολής όμως και όχι τόσο αντικειμενικά)!Βέβαια, πρόκειται για πράγματα που θεωρούνται λογικά από ένα σημείο και μετά, υπάρχει ωστόσο ένα κομμάτι που μας διαφεύγει συνήθως: οι συγκυρίες και οι καταστάσεις. Συχνά, μάλιστα, αυτό γίνεται κατ' επιλογή και καθόλου ασυναίσθητα.

Τα "πρέπει"
"Μεγάλωσε το κοριτσάκι (!) μας" και τώρα "πρέπει να κοιτάξεις σοβαρά (!) το μέλλον σου"! Αν μου πει κάποιος ότι δεν έχει ακούσει ποτέ τέτοιες ατάκες, τείνω να πιστεύω ότι με κοροϊδεύει μές στα μούτρα! Θεωρητικά η ηλικία των τριάντα ετών αποτελεί σύνορο, οριακό σημείο, ανάμεσα στη χαλαρότητα και την ωρίμανση. Συνήθως τα λάθη ή οι στραβοτιμονιές παραγράφονται πριν από τα τριάντα, ενώ μετά είναι μάλλον "ασυγχώρητα"! Με κάποιο μαγικό τρόπο, όλοι περιμένουν ότι το κεφάλι σου θα... πήξει εν μία νυκτί και μετά ό,τι κάνεις θα είναι "ώριμο", "συνειδητοποιημένο" και τα τοιαύτα! Πρέπει, λοιπόν:
- να σταματήσεις να γυρνάς στα bar, όποτε σου καπνίσει
- να "αλλάξεις προτεραιότητες" (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό)
- να κόψεις τα ανόητα φλερτάκια και να βρεις έναν άντρα σοβαρό και με... "καλό" σκοπό και
- να παντρευτείς, συνοδευόμενο από το αμίμητο της Παπαδοπούλου "εγώ πότε θα γίνω μάνα"!

Τι γίνεται, όμως...
Είναι μια σειρά από πράγματα που θεωρώ "περίεργα" σε αυτή την ιστορία! Αρχικά δεν μπορούσα ποτέ να καταλάβω πώς μια ηλικία μπορεί να γίνει όριο και να δεσμεύσει (ή να μεταμορφώσει ριζικά) τις επιλογές που κάνεις γενικά στη ζωή σου! Ούτε πως μπορεί να σημαίνει ότι θα εγκαταλείψεις τα "παλιά" και θα ξεκινήσεις μια τελείως νέα πορεία. Αναρωτιέμαι, μάλιστα, πώς αυτό εξακολουθεί να είναι μια αντίληψη που παραμένει προφανώς, αν και μας την κληροδότησαν ΠΟΛΥ παλαιότερες γενιές!
Διότι το εφαλτήριο για να "αλλάξει" κάτι, δε μπορεί να είναι μια θεωρία, η οποία είναι αμφίβολο αν ταιριάζει σε όλους μας. Αν έρθει (όπως λένε) το... πλήρωμα του χρόνου και νιώσεις έτοιμος να μεταπηδήσεις σε μια νέα κατάσταση, το κάνεις γιατί το γουστάρεις, το έχεις σκεφτεί και αποφασίσει! Αυτό, όμως, δεν έχει να κάνει με τα χρόνια που κουβαλάς και αφενός θέλει το χρόνο του και αφετέρου με τις προϋποθέσεις που πληρούνται!
Δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι κάποιες ηλικίες είναι σαφώς προσφορότερες από άλλες, όμως (καλώς ή κακώς) δεν υπάρχει κάποιος χρονοδιακόπτης με on - off που θα κουδουνίσει όταν... ξεροψηθεί η γαλοπούλα! Προσωπικά, εκτός από το βιολογικό ρολόι που κουβαλάμε όλοι μέσα μας, θεωρώ ακόμα πιο σημαντικές τις συμπτώσεις και τις όποιες συνθήκες επηρεάζουν τη ζωή του καθενός μας! Και δε μπορώ να παραβλέψω ότι τέτοιες συνθήκες είναι αυτές που θα επηρεάσουν και τις αποφάσεις που παίρνει ο καθένας από εμάς ή την ίδια του την ψυχοσύνθεση!
Δε μπορώ, επίσης, να φανταστώ (αν και συμβαίνει πολύ συχνά) ότι κάποιοι προχωρούν σε κάτι τελείως συμβατικό, απλώς και μόνο λόγω ηλικίας, ώστε να μην... χάσουν το τρένο! Ειδικά όταν πρόκειται για κινήσεις που θα επηρεάσουν τη ζωή τους για πάντα - και το εννοώ... - όπως γάμοι, παιδιά κλπ., μάλλον το βλέπω σαν κίνηση απελπισίας, ανασφάλειας ή προσωπικού συμφέροντος. Γιατί, ναι μεν, καλά και χρυσά όλα αυτά (κι εγώ άλλωστε τα κρατάω στο πίσω μέρος του μυαλού μου), δε μπορούν όμως να γίνουν αυτοσκοπός. Ποιος ο λόγος να παντρευτείς βιαστικά και χωρίς να το νιώθεις, αν μετά από δέκα χρόνια ούτε στα μάτια σου δε θα θέλεις να τον/την δεις (πόσο μάλλον να μοιράζεσαι το κρεβάτι σου); Ποιος ο λόγος να κάνεις ένα παιδί που δε θα μπορείς (ή δε θα θελεις, ίσως) να θρέψεις ή να αναθρέψεις όπως του αξίζει (αν μη τι άλλο με αξιοπρέπεια);
Συχνά "βάζουμε μπροστά" τη ματαιοδοξία μας ή τα "θέλω" των άλλωνκαι παραμελούμε την πάρτη μας με συμβιβασμούς, βιαστικές αποφάσεις κλπ. Ίσον (=) "δρόμος προς τη δυστυχία"!

Είπα, λοιπόν, κι εγώ...
να το διασκεδάσω αυτές τις ημέρες! Με πολύ έντονη διάθεση και με πολύ κόσμο γύρω μου! Το... γλέντι άρχισε από Παρασκευή για να λήξει την ημέρα της... "ωρίμανσής" μου (βλέπε Τρίτη)! Η αρχή έγινε με το γάμο (χμμμ, σημαδιακό δεν ήταν πάντως!) μιας πολύ καλής φίλης μου! Και η χαρά ήταν διπλή, αφού θα γίνει σύντομα μανούλα! Δεκαπέντε κάφροι γύρω από ένα τραπέζι ξεσαλώσαμε, χορέψαμε, τα σπάσαμε και, βέβαια, ήπιαμε ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Τόσο,μάλιστα, που δεν ζητούσαμε πια κρασί, αλλά είχαμε αποκτήσει our very own δίλιτρη νταμιτζάνα!
Η συνέχεια έγινε την επόμενη ημέρα με παλιούς συμφοιτητές και καλούς φίλους, μεσημεράκι στου Ψυρρή. Το γλυκό... ήρθε να δέσει, αφού καταλήξαμε να τα λέμε και φυσικά ν ατα πίνουμε από τις 4 το απόγευμα μέχρι τις 12 το βράδυ! Πωπω, ζαλάδα!
Ακολούθησαν δύο ημέρες ηρεμίας, οικογενειακού κοψίματος τούρτας (ναι, τα κεράκια σχημάτισαν ένα μεγαλοπρεπές 30) και εργασίας, ώσπου έφτασε η Τρίτη (η... αποφράς!)! Δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω, ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ! Σήμερα είναι; Πάντως, τα γλυκάκια μου έγιναν ανάρπαστα στη δουλειά και συνοδεύτηκαν από τις απαραίτητες ερωτήσεις και τους ασπασμούς. "Και... πόσα κλείνεις;" "Αααα, καθόλου δε σου φαίνεται!" "Πόσο;;; Δηλαδή δεν είσαι 25;" - Χμμμ, μάλλον όχι! Καλό ε;

Συμπέρασμα;
Ε, λοιπόν, εγώ μυαλό δεν θα βάλω. Για χάρη κανενός τουλάχιστον! Και παρεπιμπτόντως, δεν άλλαξα μία! Ακόμα εγώ είμαι, ευτυχώς! Ωραία! Ούτε αυτά που μου αρέσουν θα αλλάξω και σε όποιον αρέσω. Γερό στομάχι για να τους ακούω και καλή καρδιά για να τους αγαπάω! Μάλλον θα συνεχίσει να με συνεπαίρνει μια τρελή βραδιά με φίλους, φλερτάκια, ποτάκια και τα συναφή ή μια δυνατή συναυλία! Και αυτά τα περί γάμων και παιδιών; Όλα στην ώρα τους, παιδιά! Εκπτώσεις δεν κάνουμε, ούτε διακανονισμούς! Αλλιώς δεν θα με έλεγαν vampiria, αλλά "Δικηγορικό γραφείο ΧΧΧ"!
Μετά από τρεις ημέρες, οι οποίες μοιάζουν σα να μην πέρασαν, τα γενέθλια έχουν μείνει πίσω. Μόνο το πόσο ωραίες ήταν μου έμεινε, ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα και το "Ταδε έφη Ζαρατούστρα" που μου έκαναν δώρο. Άλλωστε μια από τις ωραιότερες ευχές που μου έκαναν ήταν ένα... καλωσόρισμα στη πιο δημιουργική δεκαετία του ανθρώπου! Και το πιστεύω, δε νιώθω διαφορετική. Μόνο πιο αισιόδοξη, πιο έτοιμη να προχωρήσω σε νέα μονοπάτια, πιο όμορφη και πιο δυνατή. Καλά δεν είναι;




11 Comments:

Blogger Angel Vs Life said...

poly kala, na ta ekatostiseis :o)

October 26, 2007 7:18 AM  
Blogger drunksoul said...

Χρόνια πολλά και μην ακούς κανέναν. Ο καθένας είναι μοναδικός υπεύθυνος για τη ζωή του. Έτσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον...

October 26, 2007 1:15 PM  
Blogger Veron said...

Χρόνια σου πολλά! Να τα εκατοστήσεις!

Πολύ συχνά όταν γιορτάζει κάποιος γενέθλια οι μέρες πριν ή μετά από αυτά τον κάνουν ίσως να σκέφτεται κι άλλα πράγματα, δεν ξέρω, αλλά το αισθάνομαι πλέον σαν φυσικό επακόλουθο...

Σε ο,τι λες, ο καθένας ορίζει τις πράξεις του. Μην αλλάξεις και μην αναγκαστείς να κάνεις πράγματα που δεν θέλεις, μόνο και μόνο επειδή σε υποχρεώνουν και το επιτάσσουν οι γύρω σου ή οι συνθήκες που θέλουν οι γύρω σου να επηρεάζουν τη ζωή σου...
Κάνε αυτό που σε κάνει να νιώθεις εσύ ωραία και χαλαρά...

October 26, 2007 4:21 PM  
Blogger Sigmataf said...

Χρονια καλά!














ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ.

Αυτό το ποίημα γράφτηκε από ένα κοριτσάκι που πεθαίνει πάσχοντας από
καρκίνο και είναι σε ένα νοσοκομείο της Νέας Υόρκης.
Οι γιατροί του δίνουν μόνο άλλους 6 μήνες ζωής. Και είναι το πιο κάτω.




> > SLOW DANCE


Παρακολούθησες ποτέ παιδιά στο λούνα-πάρκ?
ή άκουσες την βροχή να πέφτει στο χώμα?
Παρακολούθησες το τρελό πέταγμα μιας πεταλούδας?
Χάζεψες τον ήλιο καθώς ξεθωριάζει η νύχτα?

Καλύτερα να χαλαρώσεις.
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή.
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Τρέχεις αλαφιασμένος κάθε μέρα?
Όταν ρωτάς κάποιον «πως είσαι?»
Ακούς την απάντηση?
Όταν τελειώνει η μέρα πέφτεις στο κρεβάτι αγκαλιά με σκέψεις για
εκατοντάδες δουλειές που στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου?

Καλύτερα χαλάρωσε.
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.
Η ζωή είναι μικρή.

Είπες ποτέ στο παιδί σου «θα το κάνουμε αυτό αύριο» και μέσα στην
βιασύνη σου δεν είδες την λύπη του?
Έχασες επαφή?
Άφησες μια καλή φιλία να πεθάνει επειδή ποτέ δεν είχες
τον χρόνο να πάρεις ένα τηλέφωνο και να πεις «γεια!»

Καλύτερα χαλάρωσε.
Μην χορεύεις τόσο γρήγορα
Η ζωή είναι μικρή
Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας κάπου χάνεις τη μισή χαρά της
διαδρομής.
Είναι σα να πετάς ένα δώρο που δεν άνοιξες......

Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας.
Γι' αυτό χαλάρωσε.
Άκου την μουσική Πριν τελειώσει το τραγούδι.

October 27, 2007 4:32 AM  
Blogger Oneiroghteuths said...

Η χρήση του αριθμού 30:

Ο αριθμός των ημερών στους μήνες Απρίλιο, Ιούνιο, Σεπτέμβριο και Νοέμβριο.
Το ατομικό βάρος του ψευδάργυρου.
Η διάρκεια του τριακονταετούς πολέμου.
Ο κωδικός για τις διεθνείς κλήσεις στην Ελλάδα.
Η ταινία "Και ξαφνικά 30" με την Jennifer Garner. (Όλος τυχαία την έχει σήμερα (Κυριακή) το MEGA).
Ο Ιούδας πρόδωσε τον Χριστό για 30 αργύρια.
Ο δεύτερος κερδισμένος πόντος σε ένα game στο τένις.
Ο αριθμός των κομματιών στο "The White Album" των Beatles.
Εδώ και μερικές ημέρες ο αριθμός των ετών της vampiria.

Να τα εκατοστήσεις!!!

October 28, 2007 3:56 AM  
Blogger Love and Poison said...

Χρόνια πολλά dear και ευτυχισμένη!!!

Σε 95 μέρες μπαίνω στα "άντα" και γω... Να αρχίσω να τα σκέφτομαι από τώρα ή είμαι πιπίνι ακόμα?

Φιλιά πολλά και στα @@ σου λουλούδια που θα κάτσεις να σκάσεις!

October 28, 2007 12:16 PM  
Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Να μην σταματήσεις τίποτα και να κάνεις ό,τι εσύ γουστάρεις.

October 28, 2007 12:42 PM  
Blogger GhostHunter said...

Χρόνια Πολλά μικρή
Να σαι πάντα χαρούμενη ότι και αν αποφασίζεις.

(Σε τρώει πάντως λίγο...)
Χιχι

October 28, 2007 1:33 PM  
Blogger vampiria said...

Αγάπες μου, καλημέρα! Σας ευχαριστώ πολύ όλους!

Ευχαριστώ αγγελέ μου!

Ευχαριστώ μεθυσμένο μου! Δε μασάμε σε τίποτα ε;

Ayla μου, καλωσήρθες! Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Δε θα άντεχα σε καμία περίπτωση! Ακόμα κι αν το πάλευα κάποια στιγμή θα έσκαγα και θα άφηνα καθετί που δεν θα ήταν συνειδητή επιλογή!

Sigmataf μου σε ευχαριστώ πολύ! Πόσο συγκινητικό, μα πόσο αληθινό ταυτόχρονα! Δεν είναι πάντα εύκολο να μη σε απορροφήσει η ταχύτητα της καθημερινότητας! Όμως, ό,τι μπορούμε κάνουμε για τις μικρές μας απολαύσεις!

Χμμμ! Πολύ ενδιαφέρουσες... συμπτώσεις! Κοιτα να δεις πόσα πράγματα... ενέπνευσα χωρίς να το ξέρω!! Χαχα (το καλάμι το έχω σταθερά στο πάρκιν τον τελευταίο καιρό!)

Πιπινάκι μου εσύ! Σε 95 μέρες ε; Δηλαδή σε 3 μήνες περίπου; Πότε θα σε κεράσουμε γρανίτα και καραμέλες, μικρό μου;

Δειμε μου, σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!

Κυνηγέ μου, να είσαι καλά! Ευχαριστώ πολύ! Με τρώει ρε γμτ, ναι! Αλλά όσο περνάνε οι μέρες το ξεχνάω σιγά-σιγά! Είσαι καλά;

Σας φιλώ όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά! Μουτς!

October 29, 2007 3:20 AM  
Blogger FuSmOKer said...

Χρόνια σου πολλά ρε babe και πολύχρωμη!

Και ένα θα σου πω.
Μόλις βρήκα επιτέλους σύμμαχο!!!
Μαζί σου Vampi και συμφωνώ με τα χίλια.

Το κόλλημα είναι (που είχα νιώσει και εγώ τον απρίλη) που και το γαμωprofile του Google μου έσπαγε τα νεύρα γιατί έβγαζε -30- και μου το θύμιζε..
Βλέπω βέβαια και σε σένα το profile δεν έχασε χρόνο και έβαλε τα ..άντα :PpP
Φιλιά ρε :)

October 30, 2007 5:32 PM  
Blogger vampiria said...

Σε ευχαριστώ ρε μωρό! Κι εσύ πάντα καλά να είσαι! Ρε συ, δεν ήξερα ότι γίνεται αυτό στο προφίλ! Τώρα που το είπες το έκανε και στο δικό μου! Φτου ρε γμτ, τώρα πώς θα περνιόμαστε για πιπίνια! Χααχαχα! Σε φιλώ baby!

November 01, 2007 12:26 AM  

Post a Comment

<< Home