Πήρε φωτιά το Κορδελιό...

...ή μάλλον καλύτερα ο κώλος μας! Μετά από μέρες που βράζουμε κάτω από τον ήλιο (που μοιάζει λες και ανατέλλει στη Σαχάρα), τώρα ήρθε η ώρα και για να πάθουμε ασφυξία! Αν θέλουν να μας ξεκάνουν, ας το κάνουν μια και έξω καλύτερα! Ήμαρτον! Και μετά σου λέει κάνε παιδιά, κάνε οικογένειες και μαλακίες! Μα δε θα προλάβουμε αγαπητοί μου! Θα ψοφήσουμε πολύ νωρίτερα από αυτό!

Σκηνικό: Ώρα 21:30. Είμαι στο γραφείο. Το τηλεοπτικό έχει απαραίτητα ανοιχτή TV. Ακουμε για τη φωτιά και βγαίνουμε έξω. Κορυφογραμμή κατακόκκινη.

Ώρα 10:40. Σχολάω. Φτάνω στο αυτοκίνητο και διαπιστώνω ότι αν και φρεσκοπλυμένο, έχει πάρει το γκρίζο της μπίχλας. Τι στο διάολο! Ανοίγω υαλοκαθαριστήρες, για να φρίξω με τη διαπίστωση ότι η... μπίχλα αιωρείται! Στάχτη, μαλάκα! Στάχτη!!

Και ερωτώ, αν κάποιος θέλει να ψοφήσει, γιατί δεν πάει να ψοφήσει σε καμιά γωνία μόνος του! Πρέπει να πάρει κι εμάς μαζί; Γιατί δηλαδή να πάμε από έλλειψη οξυγόνου στα καλά καθούμενα; Δε βαρέθηκαν να τα γαμάνε όλα; Πώς θα ζήσεις, βρε άχρηστε, του χρόνου το καλοκαίρι, όταν η θερμοκρασία θα φτάσει τους 60 βαθμούς, αντί για τις πενηντάρες τις φετινές; Και που θα κρυφτείς, ρε... δελφίνι, όταν θα σκάσουν οι πλημμύρες γιατί δε θα έχει μείνει δέντρο όρθιο από τις μαλακίες σου και θα σε πάρει μπροστά το νερό και άντε να ξεμπλέξεις;

Ε ρε, σφαλιάρα που θέλουν μερικοί! Και ύστερα μιλάμε για οικολογική συνείδηση! Μπούρδες, μούφες και παραμύθια της Χαλιμάς! Αυτό που βλέπω είναι ότι το είδος θα εξαφανιστεί πολύ γρήγορα! Και τελικά αν πρόκειται να κάνει τέτοια, ας χαθεί και μια ώρα αρχύτερα, μπας και σωθούν τα άμοιρα τα άλλα ζωάκια! Αν και μεταξύ μας, νομίζω μόνο η κατσαρίδα θα επιζήσει τελικά! Μόνο αυτή θα γλιτώσει από τις κουλαμάρες και την ασυνειδησία μας!

Μια περιπέτεια...

Ας ζήσουμε μια περιπέτεια... Μια εμπειρία δυνατή που θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη μας. Πώς ορίζεται όμως μια περιπέτεια και πότε καταλαβαίνεις ότι την ζεις; Ή ότι την έζησες; Πρέπει να σβήσουν οι ομορφιές της; Πρέπει να σε σημαδέψει αμετάκλητα;

Ας ζήσουμε μια περιπέτεια ζωής... Πώς; Ποια θα μπορούσε να είναι; Ένα ταξίδι στο άγνωστο ολομόναχος χωρίς καμιά βοήθεια; Έρμαιο του αβέβαιου σε έναν τόπο άγνωστο; Όταν πρωτόγνωροι κίνδυνοι μπορούν να θέσουν ακόμα και τη ζωή σου σε κίνδυνο; Όταν χαθείς σε έναν τόπο ξένο χωρίς γνωστούς, χωρίς υποστήριξη; Μόνος με τα στοιχεία της φύσης και τον εαυτό σου "ακάλυπτο" και βασισμένο στις δικές του δυνάμεις;

Ας ζήσουμε μια περιπέτεια... Μήπως ένας έρωτας τρικυμία; Ακραίες καταστάσεις σε ακραίο φόντο; Μήπως αυτό είναι μια ακόμη περιπέτεια; Όπου τα συναισθήματα ξεπηδούν πιο ισχυρά και από την καταιγίδα, πιο καυτά και από τον κεραυνό; Όταν ο πόθος και τα πάθη, η πιο βαθιά και σκοτεινή επιθυμία της κατάκτησης κυριαρχούν τη λογική;

Ή μήπως το μίσος; Ίσως αυτό να σε μεταφέρει στην ισχυρότερη περιπέτεια που έχεις ζήσει... Όταν η δύναμη της εκδίκησης σε φέρνει στα όριά σου; Στα όρια της ανθρωπιάς, της λογικής, ίσως και πέρα από αυτά; Όταν μέρα-νύχτα καίγεσαι να βρεις την πιο σκληρή τιμωρία, το πιο ισχυρό πλήγμα για αυτόν που σε πλήγωσε; Όταν η σκέψη μένει κολλημένη σε αυτό, το τραγικό, το άκαρδο "καθήκον" να προκαλέσεις πόνο, να δεις το αντικείμενο της οργής σου να ματώνει, να υποφέρει;

Ας ζήσουμε μια περιπέτεια, απερίγραπτη... Με ομορφιά ή ασχήμια, που θα χαρακώσει της ψυχής τα αποκαΐδια. Πότε θα αντιληφθούμε την υπόστασή της; Μήπως αν ξεκινήσουμε με την περιπέτεια στο μυαλό, μπορεί να μην τη ζήσουμε ποτέ; Μπορεί να την διανύουμε, αλλά να την ψάχνουμε ακόμη; Μήπως οι περιπέτειες γίνονται αντιληπτές, αφού τελειώσουν;

Ανανέωση τώρα!

Δεν είναι τέλειο να ξυπνάς ένα πρωί και να βλέπεις τη ζωή σου με άλλο μάτι; Όχι τόσο μπουρδέλο όσο νόμιζες; Εκεί που είσαι ακόμα στο κρεβάτι και χουζουρεύεις ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι έκανες άλλο ένα βήμα, μπορεί το σημαντικότερο για να πετύχεις το στόχο σου, και πετιέσαι από τα στρώματα με τρελό ενθουσιασμό! Εκτός αυτού, οι συνθήκες είναι όλες υπέρ σου και η τράπουλα σε ευνοεί πολύ!

Λοιπόν, τον τελευταίο καιρό ήμουν σε μια κρίση αλλαγής! Όλα ήθελα να τα κάνω και όλα να τα αλλάξω. Να μεταμορφωθώ σε έναν άλλο άνθρωπο. Να ξεχάσω, να γυρίσω πίσω το χρόνο, να κοιμηθώ εδώ και να ξυπνησώ σε έναν άλλο, ωραιότερο και λιγότερο προβληματικό κόσμο... Έκανα ότι μπορούσα για να νιώσω μια "αλλαγή": Με γκομενάκια super έπαιξα (αν και αυτό λέω να μην το παρατήσω γιατί μια χαρά περνάω), tattoo έκανα (γαμάτο), έκοψα και τα μαλλιά μου, όπως δεν το είχα ξανακάνει (επίσης τέλειο)! Όλα με έφτιαξαν πολύ, δε λέω!

Διαπίστωσα, όμως, 1ον ότι ονειρεύομαι στον ξύπνιο μου και 2ον και σημαντικότερο, ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα το είχα με τον εαυτό μου, όχι με τον κόσμο (όσο προβληματικός και αν είναι)! Το θέμα μου ήταν το επαγγελματικό, με ευκαιριακές δουλειές για την... απόκτηση εμπειρίας (ευτύχως κάτι κέρδισα και μπόρεσα να κινηθώ πιο άνετα), αλλά μου προκαλούσε μεγάλο άγχος! Και όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν ότι όταν αγχώνομαι... τρελαίνομαι και μπλοκάρω τραγικά.

Μετά την καταιγίδα, όμως, η ηρεμία. Όχι η ξενέρωτη, η ενοχλητική που μοιάζει με απραξία και αδράνεια! Μετά από πολύ ψάξιμο, πολύ τρέξιμο και δύο χρόνια αναζήτησης κάνω κάτι που με ικανοποιεί. Επιτέλους! Είμαι στη σπίντα και γουστάρω! Επίσης, γουστάρω το αίσθημα της δικαίωσης που είχα χρόνια να το νιώσω! Ότι, δηλαδή, χαλάλι όλα! Γιατί τα κατάφερα... τρύπωσα!! Και όπως έλεγε ο Βουτσάς σε μια ταινία "άμα τρουπώσω, τρούπωσα...". Και διαπίστωσα ότι παρά τα ωράρια (που τελικά δεν είναι τόσο τραγικά), παρά την πίεση (που επίσης δεν είναι τρελή), αυτό ήθελα. Και αυτό έγινε η μεγαλύτερη πηγή ηρεμίας μου!

Τώρα λοιπόν άλλαξαν τα δεδομένα... Είμαι καλά (ειλικρινά, πολύ καλύτερα από όσο ήμουν). Έχω να ασχοληθώ και να καταξιωθώ σε δύο πολύ αξιόλογα αντικείμενα, να φροντίσω τον εαυτό μου ουσιαστικά, ως προσωπικότητα, και τους δικούς μου, οικογένεια, φίλους, γκόμενους! Εξακολουθώ πάντα να είμαι λίγο αλλού, λίγο αλλοπρόσαλη (Tsoulaki μου, ακόμα παραμιλάω! Θυμάσαι;), αλλά είμαι super! Και θα προσπαθήσω να είμαι για πολύ καιρό ακόμα!