Έχω απόψε ραντεβού...

Άγχος! Άγχος τρελό! Όχι για δουλειά, όχι για το τρέξιμο, όχι για το σπίτι! Καλό άγχος, ευχάριστο, αλλά κάνει το στομάχι κόμπο!

Γιατί όταν χτυπάει το τηλέφωνο και, αντί να ακούσεις την κολλητή να σου λέει το νυσταγμένο "καλημέρα" της (που γαμάει, δε λέω - τρελαίνομαι για τη λέξη καλημέρα & θα το αναλύσω σε άλλο post), ακούς εκείνη τη φωνή τη βαθιά, την αρρενωπή, η οποία συνοδεύεται από ένα απίστευτο παράστημα, συμπαθητικό (και βάλε!) πρόσωπο και μυαλό ξουράφι, ε, τι να πω αγάπη μου! Παθαίνεις ένα κάτι! Και, όταν, μάλιστα, κανονίζει καφέ μαζί σου, για να... τα πείτε, το άγχος αυξάνεται περισσότερο!

"Πρέπει να φτιάξω τα μαλλιά, τι να βάλω, μη βαφτώ σαν τσουλί! Ωχ, έβγαλα σπυράκι! Και πρέπει να είμαι και κυρία (στο σαλόνι τουλάχιστον, γιατί μετά αλλάζει το πράγμα)". Όλες αυτές οι σκέψεις εισβάλλουν στο γυναικείο μυαλό και του φέρνουν τα πάνω κάτω! Περνάς ώρες μπροστά στον καθρέφτη, κοιτάς αν σου πέτυχε το χτένισμα ή το μανικιούρ κλπ, κλπ.

Κουράγιο, κορίτσια! Μην τρελαίνεστε! Εγώ προσωπικά όταν πάω ραντεβού, ακόμα και έρπητα να έχω, θα φερθώ όπως αισθάνομαι. Αν πάλι τον χαλάσει τον τύπο το σπυράκι ή ο έρπης σου, άστον καλύτερα, αγάπη μου! Καλύτερα να πας για άλλα γιατί αυτός μάλλον στόκος είναι!